Ludzie od dawna mieli potrzebę utrwalania chwil. Poszukiwano alternatywy dla czasochłonnych i kosztownych obrazów, tworzonych przez zatrudnionych do tego rzemieślników – malarzy. Tą alternatywą okazała się być fotografia. Fotografią nazywamy rejestrowanie dowolnego obrazu przy pomocy światła. Na historię fotografii składa się szereg istotnych odkryć. Metodą prób i błędów ludzkość w końcu dopracowała tę technikę do mistrzostwa.
Kiedy w dzisiejszych czasach używamy swojego telefonu komórkowego do robienia zdjęć w dowolnej chwili, nie zastanawiamy się, dzięki komu mamy taką możliwość. Kto jako pierwszy utrwalił rzeczywistość na fotografii? Kiedy się to wydarzyło?
Od drugiej połowy XIX w. rozwój fotografii stał się bardzo dynamicznym procesem. W końcu czarno-białe fotografie przestały satysfakcjonować ludzi, którzy to coraz intensywniej poszukiwali sposobu na utrwalenie koloru sfotografowanego obrazu. Zarówno fotografia kolorowa, jak i czarno-biała wymagają od autora pewnego pomysłu i rozwagi. Monochromatyzm operuje przede wszystkim światłem. Wyzbywając się barw, ludzie bardziej skupiają uwagę na konturze, strukturze oraz samej fakturze obiektu. Kolor zaś przyciąga przede wszystkim naturalnością, w końcu świat realny jest postrzegany przez nas w kolorze.
Pierwsza kolorowa projekcja została wykonana w 1861 r. przez fizyka pochodzenia szkockiego, Jamesa Clerka Maxwella a przedstawiała błękitną wstążkę. Jednak za pierwszą w historii fotografii uznaje się barwną projekcję przedstawiającą francuskie miasteczko Angoulême, którą zrobił w 1872 r. Louis Ducos du Hauron. Mniej więcej do lat 70. XIXw. emulsje używane do fotografii nie były wrażliwe na zielony i czerwony odcień światła.
Fotografia cyfrowa polega na zachowaniu obrazu w postaci cyfrowej. Jest przeciwieństwem fotografii tradycyjnej sprowadzającej się do utrwalania chwil na chemicznym nośniku światłoczułym. Optyka stosowana w obu technikach fotografowania jest zasadniczo ta sama.